Στη Χριστιανούπολη (δυτική Μεσσηνία), στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, δεσπόζει ο μεγαλοπρεπής Βυζαντινός Ιερός Ναός της «Μεταμόρφωσης του Σωτήρος».
Ο ναός αυτός πρέπει να ανεγέρθηκε προς το τέλος του τρίτου τετάρτου του 11ου μ.Χ. αιώνα. Κατά το Μεσσαίωνα αποτελούσε έδρα μητρόπολης. Σύμφωνα με μαρτυρίες φαίνεται πως στα τέλη του 11ου αιώνα, η Χριστιανούπολη από απλή επισκοπή έγινε αρχιεπισκοπή και μετά από πολλές αλλαγές στη διάρκεια των αιώνων έπαψε να είναι μητρόπολη το 1833.
Πιθανολογείται ότι ανεγέρθηκε στα ερείπια αρχαίου ελληνικού ναού του «Σωτήρος Διός». Τον ονόμασαν δε «Μεταμόρφωση του Σωτήρος» για να υπάρχει συνάφεια με τον ναό του «Σωτήρος Διός».
Είναι κατασκευασμένος σε ρυθμό Βυζαντινής αρχιτεκτονικής, σταυρεπίστεγος με τρούλο. Είναι δε ο μεγαλύτερος Βυζαντινός ναός του Μωριά. Εξ'ού και η λαϊκή ρήση, «Αγιά Σωτήρα στο Μωριά και Αγιά Σοφιά στην Πόλη» που έλεγαν οι απλοί πιστοί.
Ο ναός αυτός λειτουργούσε ανελλιπώς μέχρι το έτος 1825, οπότε τον κατέστρεψε ολοσχερώς, χωρίς να τον κατεδαφίσει, στο πέρασμά του από την Χριστιανούπολη ο Ιμπραήμ Πασάς. Το έτος 1886 ο ισχυρός σεισμός που συγκλόνισε την περιοχή της Τριφυλίας, είχε ως αποτέλεσμα να καταρρεύσει ο τρούλος και η νότια πλευρά του ναού αυτού. Το έτος 1921 κηρύχθηκε Βυζαντινό μνημείο, προστατευόμενο έκτοτε από την Πολιτεία. Το έτος 1938 το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αποφάσισε να αναστηλώσει τον κατεστραμμένο ναό, αλλά με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, διεκόπηκαν αναγκαστικά οι εργασίες, για να συνεχισθούν πάλι το 1948 και να ολοκληρωθούν το έτος 1950.
Μετέπειτα εργασίες αποκατάστασης του μνημείου, υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Ε.Π. Δυτικής Ελλάδας, Ιονίων Νήσων και Πελοποννήσου 2007-2013 από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η ολοκλήρωση των εργασιών επισφραγίστηκε με απόλυτη επιτυχία ικανοποιώντας στο έπακρο.
Αρχικά το μνημείο ήταν εσωτερικά διακοσμημένο με εξαιρετικής ποιότητας μαρμάρινα αρχιτεκτονικά γλυπτά, ορθομαρμαρώσεις, ψηφιδωτά και τοιχογραφίες, στοιχεία που μαρτυρούν την οικονομική ευρωστία των κτητόρων του και καθιστούν δελεαστική την άμεση σύνδεσή του με την ίδια την αυτοκρατορική οικογένεια.
Στα δυτικά της εκκλησίας εφάπτεται ένα δαιδαλώδες κτήριο με σύνθετη οικοδομική ιστορία, που ταυτίζεται από τους περισσότερους ερευνητές με επισκοπείο.
Στον κυρίως ναό και στο επισκοπείο πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες στερεωτικές εργασίες με τοπικές ανακτήσεις λιθοδομών, εκτέλεση αρμολογημάτων και εφαρμογή ενεμάτων. Δόθηκε μεγάλη έμφαση στη διατήρηση των αυθεντικών αρμολογημάτων του ναού, στα οποία διακρίνονται τρεις τουλάχιστον διαφορετικές φάσεις.
Στον τεράστιο τρούλο κατασκευάστηκαν μεταλλικά κελύφη, τα οποία, σε συνδυασμό με μία σειρά ελκυστήρων και αγκυρίων τιτανίου, παρέλαβαν το βάρος του ημισφαιρικού θόλου αποφορτίζοντας την υποκείμενη αρχική τοιχοποιία.
Το δάπεδο επιστρώθηκε με μαρμάρινες πλάκες, ενώ στη θέση τους παρέμειναν τα ελάχιστα δείγματα από την αρχική πλακόστρωση.
Το ιερό βήμα καλύφθηκε με πήλινα πλακίδια. Κατά το πρώτο στάδιο του έργου εκτελέστηκαν, τόσο στο επισκοπείο όσο και στον κυρίως ναό, εκτεταμένες διερευνητικές εργασίες, κατά τις οποίες αποκαλύφθηκαν πολύτιμα στοιχεία για την πληρέστερη κατανόηση της οικοδομικής ιστορίας του ναού, ενώ στον χώρο του νάρθηκα εντοπίστηκαν δεκάδες αλλεπάλληλες ταφές του 13ου και 14ου αιώνα.
Απο σήμερα ο ναός είναι επισκέψιμος.
Οι βρύσες του χωριού:
